ไอ่หมึกเอ๊ย สะดุดหางเหี้ยมาเกิดหรืออย่างไร
ทำไม ซวยไม่หยุดหย่อน หรือเพราะว่าหมึกเป็นคนสะอาด
ก็เลยไม่มีดวง (( ไม่มีดวง กลาก เกลื้อน ))
มุขไม่หน้าเล่น ก็ยังจะเล่น เหนื่อยใจกะกุร์เองเนี่ย
-"-
เอาดี ดี
วันนี้นัดเพื่อนไว้ที่จุฬาจะไปกินข้าวเที่ยงกัน แต่เก็บเรื่องเพื่อนไว้ก่อน
มาเรื่องหมึกกันก่อน
ไปจุฬา สามย่าน สิ่งที่คิดออกอย่างเดียวคือ ไกล (( บ้านอยู่ดอนเมือง ))
รถติดอีกตะหาก ต้องหาตัวช่วย สิ่งนั้นคือ MRT ! มันคือ
รถไฟใต้ดิน
เร็ว แรง ติดดินด้วย
เออ ไม่ติดดินได้ไง ลงบันไดเลื่อนไปตั้งสามชั้นกว่าจะได้ขึ้นรถไฟ
ก็ต้องจอดรถไว้ที่ลานจอดรถไฟฟ้า วนอยู่สามตลบ สี่รอบ ก็หามีที่จอดไม่
(( ใกล้เวลานัดแล้ว )) ทำไงดี ทำไงดี อ่ะจึ๊กกกก ก ก ก
เจอแล้ว ผู้ ช มือหัก นิ้วก้อยกระดกกะลังเข็นรถอยู่ สปิริทแรงกล้า
ลงไปช่วยเข็น
นู๊นนนน น น น น สิบคันรวด ไม่ได้โม้ อาจมากกว่านั้นด้วย
เข็นเสร็จ ไอ่รถคันนั้นกะลังจะถอยออกจากซอง ในบัดดล
ฝั่งตรงข้ามก็ถอยรถปู๊ดออกจากซองเช่นกัน โดยไม่ต้องเข็น
เพราะมันเป็นฝั่งที่ไม่มีรถจอดขวาง
ต่อหน้า ต่อตา
ทำไมกรุส์ต้องเหนื่อยออกแรงเข็นด้วย ถ้าขับเลยไป
ก็ได้จอดที่ไอ่คันนั้นแล้ว ไม่เป็นไร ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
เพราะหมึกเป็นพระเอก
ห มึ ก คิ ด บ ว ก
เป็นยอดมนุษย์เสร็จแล้วก็ได้เวลาไปหาเพื่อนต่าย ซึ่ง
เพื่อนต่ายเนี่ยก็รู้จักกันผ่านไดอารี่เนี่ยแหละ มีอะไรเรียกใช้ได้ตลอด
เฮ้ย เพื่อน ไม่ใช่ แจ๋ว
คือเพื่อนต่ายชอบที่จะแนะนำสิ่งที่ดีสู่ชีวิตหมึก คบกันมานาน
ยังไม่มีโอกาสได้กินข้าวกันเป็นเรื่องเป็นราว วันนี้ยามดี เลยเอา
ของขวัญไปสวัสดีปีใหม่เพื่อนซะด้วยเลย
หมึกกะเหม่ง เอ๊ย หมึก กะ ต่าย
แล้วก็ไปกินเสต็กแถวจุฬา ชื่อร้าน Dream Stake รึป่าวหว่า
จำไม่ได้แล้ว
ช่วงกินข้ามไปละกัน เล่าไม่ได้ แม่ไม่ให้กินไปพูดไป เด๋วติดคอ
พอกินเสร็จก็แยกกัน (( แต่ไม่วาย ใช้เพื่อนอีก ให้มาส่งหน้า MBK
ที่มีรูปปั้นเจ้าของชื่อตามา กับ ยายบุญครอง ช่ะ ตะเองแหม่ม ))
น้องมึนอยากไปดูไอโฟน หมึกจะไปตัดผม น้องมึนเลยบอกไปตัดผมก่อน
จะได้มาเดินดูทีเดียว ก็เลยข้ามไปฝั่งสยาม ช่างประจำไม่มาอีกวันนี้
(( กลิ่นซวยเริ่มโชยมาแล้ว )) เลยไปที่ By pass siam
มีคนแนะนำว่าถูก เลยไปลอง
สระ - ซอย ๑๕๐ ถูกจริงด้วย แถวสยามตัดแค่ ๑๕๐ เอง
ต้งล่อง
ต้ อ ง ล อ ง ลองเลย ! ! ! (( ยังไม่รู้ตัวว่าจะซวย ))
บอกช่างว่าทรงเดิม (( คือกุร์ไม่มั่นใจฝีมือมรึงไง )) เล็มปลายนิดเดียว
มันเล็มจริงด้วย เล็มจนจะเหลือปลายนิดเดียว สระ ซอย ใช้เวลาไม่ถึง
สิบห้านาที แถมเป่าผมเสร็จ ช่างแมร่งไม่มาเช็คผมด้วย ตัดแล้วตัดเลย
(( มรึงมั่นใจในฝีมือมรึงมากเลยนะ อีห่าจวก ))
อิช่างมันนั่งดูรูปในแล๊ปท๊อปมันอยู่ มันเลยไม่ว่างมาเช็คผมให้
เออ ไม่ต้องเช็คก็ดี เดี๋ยวคุณมรึงจะจับกุร์บวชซะก่อนหน้าเข้าพรรษา
จ่ายตังค์ร้อยห้าสิบ เดินออกจากร้านมา มีคนยืนแจกนามบัตร
ถ้าใครนึกไม่ออก ให้หลับตานึกถึงบัตรลดร้านเหล้า ที่มันแจก แจกกันอ่ะ
หมึกก็หลับหูหลับตารับมา
คุณพระช่วย
บัตรส่วนลดร้าน ... สระ - ซอย ๑๐๐ บาท
มันเป็นบัตรลดร้านที่หมึกไปตัดน่ะแหล่ะ แต่หมึกเข้ามาด้านหลัง By pass
มันแจกอยู่ด้านหน้า
-*-
ต้องจ่ายแพงเกินไป ๕๐ บาท แถมยังได้บริการเอี้ย เอี้ยกลับมาอีก
แต่หมึกก็ยังยิ้มได้ เพราะหมึกเป็น
พ ระ เ อ ก
กลับมา BTS เข็นรถ อีก แล้ว คับ ท่าน
พระเอก หรือ กรรมกรว๊ะ
ตอนเย็น แต่ก็ไม่เย็นแล้วหล่ะ ค่ำแล้ว ก็ออกไปกินบุฟเฟ่ติ่มซำที่เมเจอร์
ไปกันห้าคน สั่งมากินจนเชฟมายืนมองที่หน้าโต๊ะ ทำตาละห้อย
ห่าลงโต๊ะนี้กันหรอ กินไม่หยุดปากกันเลย
ถ่ายรูปเชฟมาไม่ทัน ตลกมาก กินกันขนาดที่จะเรียกพนักงานมาสั่งเพิ่ม
แมร่งชิงบอกก่อน
เก็บตังค์หรอคะ
พี่ยังไม่อิ่ม เอากุ้งนึ่งมะนาวให้หน่อย
! ! !
คราวหน้าเชฟแมร่งไล่พวกหมึกออกจากร้านแน่
เหอะ เหอะ
นี่แค่รอบเดียว แล้วกินหมดด้วย จริง จริง มันแค่ใหญ่กระติ๊บตะหาก
. .
